از آشنایی تا بی وفایی
تو شاید یادت نیست منو اول دیدی
اومدی نزدیکم، اسممو پرسیدی
یه روزی حس کردم که واست می میرم
از بدِ اقبالم، تو اینو فهمیدی
بعدِ اون روز راستش روز خوش، قحطی شد
بی تفاوت بودی، منو که می دیدی
نصفِ راهو رفتیم با غم و دلتنگی
نگران بود چشمات، یه کمی ترسیدی
اولش فکر کردم روزگارت تلخه
اما دیدم نه خودت، غرقِ یه تردیدی
روز به روز بدتر شد، ماه به ماه ابری تر
گریه هامو انگار، تو دیگه نشنیدی
توی فکرم اول نمره هات عالی بود
حالا کلی صفره، کلی ام تجدیدی
قصۀ من مثلِ یه پرندس اما
تو قفس، بی آواز، زندونی، تبعیدی
به یکی که گفتم قصمو مکثی کرد
اون می گفت شاید تو، از دستم رنجیدی
از خودت پرسیدم، یادته تو نامه؟
ننوشتی چیزی، رد شدی، خندیدی
توشۀ مجنوم پُرِ کلّی تیشَس
واسۀ کوه کندن، ولی نیس امیدی
زندگیم سیبی بود جنس اون از چینی
سیبو که کندی هیچ، از همم پاشیدی
تو می خوای من می رم، نمی رَم، می میرم
اما یادت باشه، تو منو دزدیدی
دوباره تردید
من آخرش نفهمیدم که حرف تو حقیقتهیا عشقِ من برای چشمِ نازنینت عادته
نمی دونم حرفایی که می نویسی یا می‌زنی
مخاطبت کسِ دیگه‌س یا واقعا تو با منی
یه وقتایی شک می‌کنم نمی‌دونم دوستم داری
یا که می‌خواهی عشقِ منو بدونِ پاسخ نذاری
تکلیفمو با دیگران دوباره روشن می‌کنی؟
یه فکری‌ام واسه دلِ دیوونه‌ی من می‌کنی؟
به من می‌گی که تو دلت اول کیه٬ آخر کیه
می‌گی چرا رنگِ نگات یه وقتایی اینجوریه
یه وقتا بهتر از خودم به حرفِ من جواب می‌دی
یه وقتا که هوس کنی کلی منو عذاب می‌دی
حتی اگر چشات پیشِ منه٬ دلت با دیگری
بذار که اعتراف کنم از همه مهربونتری
هر اعتراضی که کنی به حرفای من وارده
چی کار کنم هوا فقط برای تو مساعده
یه وقتایی عاشقی‌ام واسه آدم دردِ سره
اما بازم اگه آدم عاشق نباشه بدتره
برات نوشتم بدونی طبق روالِ سرنوشت
برای من جهنّمه دنیا٬ برای تو بهشت
نه نمی‌خواد بهم بگی حرفام مثِ شکایته
یه وقتایی عوض می‌شی این به خدا حقیقته
من می‌دونم خسته شدی از پرسش و سئوال من
ناراحتی اما می‌خوای راحت بشه خیالِ من
اما بذار بازم بگم دیوونتم خیلی شدید
رنگ یه عشقی رو دیدم که مجنونم اونو ندید
اگرچه چشمات خیلی کم از قلب من خبر گرفت
اما نباید توی عشق اینارو در نظر گرفت
قسم به چشمات
قسم به آن چشمهایت! 
قسم به آن نگاه‌های زیبایت!
قسم به آن ناز نگاهت!
و قسم به آن خنده هایت!
که:
دوستت دارم